Linie mikrobusowe w Bydgoszczy

Spoglądając na dynamiczny i nieco chaotyczny rozwój prywatnych linii obsługiwanych mikrobusami przez ostatnie dwie dekady, mogłoby się wydawać że ten rodzaj miejskiego transportu to zdobycz epoki drapieżnego kapitalizmu.   Jak się jednak okazuje z tą formą komunikacji publicznej eksperymentowało w latach PRL bydgoskie MPK, później zamienione w WPK. Do uruchomienia pierwszej linii mikrobusowej doszło 8 grudnia 1969 roku. Na linię prowadzącą z dworca PKP do dworca PKS wyjechały wówczas trzy pojazdy marki Nysa 501, posiadające zaledwie dziewięć miejsc siedzących. Wpisane na stan bydgoskiego MPK w październiku 1969 roku, oznaczone zostały numerami taborowymi 651-653.

Mikrobusy kursowały od godziny 5:40 do 19:35 z częstotliwością 11 minut. Trasa poprowadzona została ulicą Warszawską, Śniadeckich, Gdańską, przez Plac Teatralny, ulicą Mostową, Grodzką i Podwalem. Mały i ciasny dworzec autobusowy znajdował się wówczas na Placu Kościeleckich, w niedawno zburzonym budynku późniejszej dyżurki MZK. Przystanki nowej linii znajdowały się na ul. Podwale w pobliżu dworca PKS, na ul. Mostowej, na ul. Gdańskiej w pobliżu ówczesnych „Delikatesów”, na ul. Śniadeckich przy Placu Piastowskim oraz na ul. Zygmunta Augusta w pobliżu dworca PKP. Kierowcy zatrzymywać musieli się również na żądanie pasażerów w dowolnym miejscu. Cena biletu na dowolnym odcinku wynosiła 4 zł. Biletów ulgowych nie było. Dla porównania ustalona w 1967 roku cena biletu autobusowego normalnego wynosiła 1,50 zł, ulgowego natomiast zaledwie 50 groszy. Nie dziwi zatem fakt, że nierentowna linia mikrobusowa kursowała zaledwie do końca stycznia następnego roku.

Kolejna linia obsługiwana mikrobusami nazwana „M-bus”, uruchomiona została 2 stycznia 1976 roku, czyli zaledwie dzień po przekształceniu MPK w WPK. Linię wprowadzono w celu odciążenia najbardziej przeciążonej i wciąż przeładowanej linii „52”, łączącej Osiedle Błonie z Osiedlem Leśnym. W celu ominięcia najbardziej zatłoczonych ulic mikrobusy skierowano ulicami: Szubińską, Chwytowo, Królowej Jadwigi, Warszawską, Śniadeckich, Gdańską, 11 listopada i Sułkowskiego. Z powrotem natomiast ul. Gdańską, a następnie ulicami Focha i Kordeckiego i przez Plac Poznański prosto do ul. Szubińskiej. Do obsługi linii wyznaczono dwanaście fabrycznie nowych mikrobusów marki Nysa 522-5, dostarczonych w grudniu 1975 roku. Wozy oznaczono numerami taborowymi z zakresu 738-749. Kursowały w dni pracujące od godz. 5 do 22, natomiast w świąteczne od godz. 10 do 19. Mikrobusy na przystankach pojawiały się co 10 minut w szczycie, z kolei co pół godziny po za szczytem. Bilety w cenie pięciu złotych dostępne były u kierowców oraz w kioskach „Ruchu”.

Świetnie oceniana przez opinię publiczną linia mikrobusowa szybko stała się źródłem nadużyć i przestała spełniać oczekiwania opinii publicznej. Okazywało się że Nysy już we wczesnych godzinach porannych zjeżdżać musiały do zajezdni, bo jak tłumaczono: „brakło paliwa”. Busiki jeździły również coraz bardziej nieregularnie i stawały się awaryjne. Wreszcie dnia 17 maja 1978 roku linia została zlikwidowana. Decyzję tłumaczono kiepskim stanem technicznym Nys, które nie nadawały się do dalszej eksploatacji. A na nowe pojazdy tego typu, jak twierdziło WPK, nadziei nie było. Do pomysłu linii mikrobusowych wojewódzki przewoźnik już nie powrócił.